یکی از نیازهای جدی جوانان و مردم استاد اخلاق است. در این زمینه هم سوالات فراوانی به ما می رسد که متاسفانه پاسخ درستی برای آن نداریم. این کمبود هم باعث اتلاف نیروی انسانی می شود.
تمام کسانی که به کمال رسیده اند استاد اخلاق و عرفان داشته اند و بدون استاد این راه طی نمی شود. طی این مرحله بی همرهی خضر مکن. ظلمات است بترس از خطر گمراهی.
استاد اخلاق جایگاه بسیار مهمی در جامعه دارد؛ زیرا حلقه واسط میان حوزه و مردم است.
استاد اخلاق، عالمی است که با آشنایی با توحید نظری و عملی، توانایی هدایت انسان ها در مسیر کمال انسانی را دارد و می تواند انسان پروری کند.
این کار جنبه تخصصی دارد و کار هر مبلغ و منبری نیست. منبری ها مطالب را به صورت گزینشی و مطابق دلخواه مخاطب عام مطرح می کنند و راهبردی عمل نمی کنند.
عالم دینی و استاد اخلاق کسی است که اگر شما یک جوان را به او بسپارید بتواند هویت انسانی او را شکوفا نماید و در او رشد انسانی ایجاد کند.
درروایت داریم که العلم علمان علم الابدان و علم الادیان.
کار پزشک شناخت بدن انسان و عوامل تاثیر گذار منفی و بیماری زا و عوامل تاثیر گذار مثبت و درمانگر و ارایه راهکارهای درمانی است.
روحانی و عالم دینی یعنی کسی که متخصص روح و انسانیت و خداپرستی است و دقیقا مانند پزشک، هم قادر است بیماری های روح انسان را بشناسد و درمان کند و هم علاوه بر کار درمانی، راهبرد و راهکارهای ارتقای وضعیت انسانی را تا مرحله کمال آموزش می دهد.
به نظر ما هر روحانی و عالم دینی باید باید استاد اخلاق باشد و در موضوع انسان سازی تبحر داشته باشد. یک روحانی ممکن است کارهای زیادی انجام دهد مثلا روانشناسی هم بلد باشد جامعه شناسی هم بلد باشد طب سنتی هم بلد باشد، هر علمی کمال است، اما کار اصلی عالم دینی انسان سازی است.
دلیل این که حوزه نمی تواند استاد اخلاق به طور سیستماتیک تربیت کند این است که تفکر توحیدی در حوزه ترویج نمی شود.
استاد اخلاق با تفکر توحیدی ساخته می شود. انسان با توحید ساخته می شود و کسی که توحید ندارد چطور می تواند انسان تربیت کند.
پس اصل اولیه و اساسی برای استاد اخلاق آشنایی عمیق با توحید نظری و عملی است. توحید است که اکسیر اعظم انسان سازی است.
این نیاز را باید حوزه برطرف کند، ولی متاسفانه در این زمینه کم کاری وجود دارد و در حال حاضر ما با کمبود اساسی در این زمینه روبرو هستیم.
استاد اخلاق ۱۳۹۶/۰۴/۲۱ - ۴۳۹ بازدید
نظرات