امر به معروف با لبخند

آیا لبخند زدن هم می‌تواند نوعی امر به معروف و نهی از منکر باشد؟ مثلاً اگر شخصی بی‌احترامی کند و یا مسخره کند با لبخند معنادار، اشتباه او تذکر داده شود.

همه مراجع: اگر لبخند معناداری باشد، به طوری که خطاکار به اشتباه خودش پی ببرد و احتمال بدهیم که چنین برخوردی اثر می‌کند جایز است از این راه وارد شد [البته لبخند به غیرهمجنس چه بسا مفسده داشته باشد و حرام است].[ امام، توضیح المسائل، م 2814 و تحریر الوسیله، امر به معروف، گفتار در مراتب، مرتبه دوم، م 2 و گفتار در شرایط وجوب، شرط دوم، م 3؛ بهجت، استفتاءات،‌ معاشرت با جنس مخالف،‌ س 701؛‌ خامنه‌ای، اجوبه، س 1330 و استفتاءات جدید، س 1072 و سایت، احکام موضوعی، امر به معروف؛ صافی، توضیح المسائل، م 2865 و300 پرسش، ج 1، س 235؛ فاضل استفتاءات، ج 1، س 949؛ نوری، توضیح المسائل، م 2801؛ مکارم، توضیح المسائل، م 2419؛ سیستانی، توضیح المسائل،ج1، م 2212 و 2213.]

آیا لبخند زدن هم می‌تواند نوعی امر به معروف و نهی از منکر باشد؟ مثلاً اگر شخصی بی‌احترامی کند و یا مسخره کند با لبخند معنادار، اشتباه او تذکر داده شود.

ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد:

نظرات

آخرین مطالب

پیوندها