امر به معروف و تیکه انداختن

آیا به عنوان نهی از منکر می‌توان به شخصی که منکر را انجام می‌دهد، تیکه انداخت یا متلک گفت یا او را تمسخر کرد؟

همه مراجع: جایز نیست برای نهی از منکر از رفتار تندی مانند ناسزا و تیکه انداختن و اهانت و تمسخر استفاده کرد زیرا خود این‌ها منکرند، مگر اینکه گناه بسیار بزرگی باشد و جز از این راه‌ها نمی‌شود از آن جلوگیری کرد.[ امام، توضیح المسائل، م ۲۸۱۵ و ۲۸۱۶ و تحریر الوسیله، امر به معروف، گفتار در مراتب، مرتبه دوم امر و نهی لسانی، م ۴ و ۵؛‌ خامنه‌ای، سایت، احکام موضوعی، امر به معروف؛ نوری، توضیح المسائل، م ۲۸۰۲ و ۲۸۰۳؛ سیستانی، توضیح المسائل، ج ۱، م ۲۲۱۲؛ مکارم، توضیح المسائل، م ۲۴۱۹ و استفتاءات، ج ۳، س ۱۷۳۵؛‌ دفتر مراجع. ]

ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد:

نظرات

میهمان

درمورد بدی هایی همچون سوختی بیجا با نامحرم چه بدی هایی داردتوضیح دهید

پرسمان

دانشجوی گرامی، در مورد تبعات اخروی شوخی با نامحرم پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله می فرمایند: مَنْ فَاکهَ امْرَأَةً لَا یمْلِکهَا- حُبِسَ بِکلِّ کلِمَةٍ کلَّمَهَا فِی الدُّنْیا أَلْفَ عَامٍ فِی النَّار؛ (1) کسی که با زن نامحرمی مزاح کند، به ازای هر کلمه ای که با او سخن گفته، هزار سال در دوزخ حبس می شود. در مورد تبعات دیگر شوخی با نامحرم گفتنی است که یکی از اصول نظریه جنسی اسلام پرهیز از تحریک نابه جای غریزه جنسی است که رعایت حریم در ارتباط با نامحرم، پرهیز از نگاه حرام و پرهیز از شوخی با زنان نامحرم از جمله مواردی است که باعث می گردد رابطه ناسالمی بین زن و مرد نامحرم شکل نگیرد؛ زیرا پرونده های قضایی حاکی از آن است که هرگونه هنجارشکنی در این رابطه ممکن است به خیانت، تجاوز، قتل های ناموسی، شکست های عشقی، وابستگی ها و دلبستگی های نامتعارف و ... منجر شود. استاد شهيد مرتضي مطهري معتقد است: اشتباه فرويد و امثال او در اين است كه پنداشته‌اند تنها راه آرام كردن غرايز، ارضا و اشباع بي‌حد و حصر آن‌هاست. اينها فقط متوجه محدوديت‌ها و ممنوعيت‌ها و عواقب سوء آنها شده‌اند و مدعي هستند كه قيد و ممنوعيت، غريزه را عاصي و منحرف و سركش و ناآرام مي‌سازد. طرحشان اين است كه براي ايجاد آرامش اين غريزه بايد به آن آزادي مطلق داد، آن هم بدين معني كه به زن اجازه هر جلوه‌گري و به مرد اجازه هر تماسي داده شود. اينها چون يك طرف قضيه را خوانده‌اند، توجه نكرده‌اند كه همان‌طور كه محدوديت و ممنوعيت، غريزه را سركوب و توليد عقده مي‌كند، رها كردن و تسليم شدن و در معرض تحريكات و تهييجات درآوردن، آن را ديوانه مي‌سازد و چون امكان ندارد همه خواسته‌هاي بي‌پايان يك فرد برآورده شود، غريزه بدتر سركوب مي‌شود و عقده روحي به ‌وجود مي‌آيد. به عقيده ما، براي آرامش غريزه، دو چيز لازم است يكي، ارضاي غريزه در حد حاجت طبيعي و ديگري، جلوگيري از تهييج و تحريك آن. پی نوشت 1. بحار الانوار، ج 73، ص 363.

آیا به عنوان نهی از منکر می‌توان به شخصی که منکر را انجام می‌دهد، تیکه انداخت یا متلک گفت یا او را تمسخر کرد؟

ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد:

نظرات

آخرین مطالب

پیوندها