همه مراجع: جایز نیست برای نهی از منکر از رفتار تندی مانند ناسزا و تیکه انداختن و اهانت و تمسخر استفاده کرد زیرا خود اینها منکرند، مگر اینکه گناه بسیار بزرگی باشد و جز از این راه‌ها نمی‌شود از آن جلوگیری کرد.[ امام، توضیح المسائل، م 2815 و 2816 و تحریر الوسیله، امر به معروف، گفتار در مراتب، مرتبه دوم امر و نهی لسانی، م 4 و 5؛ خامنه‌ای، سایت، احکام موضوعی، امر به معروف؛ نوری، توضیح المسائل، م 2802 و 2803؛ سیستانی، توضیح المسائل، ج 1، م 2212؛ مکارم، توضیح المسائل، م 2419 و استفتاءات، ج 3، س 1735؛ دفتر مراجع. ]
امر به معروف و تیکه انداختن ۱۳۹۵/۰۷/۱۱ - ۱۳۴۲ بازدید
پرسمان دروس معارف
پرسمان ویژه اندروید
نرم افزار پرسمان 3
کتابخانه
نظرات
در مورد تبعات دیگر شوخی با نامحرم گفتنی است که یکی از اصول نظریه جنسی اسلام پرهیز از تحریک نابه جای غریزه جنسی است که رعایت حریم در ارتباط با نامحرم، پرهیز از نگاه حرام و پرهیز از شوخی با زنان نامحرم از جمله مواردی است که باعث می گردد رابطه ناسالمی بین زن و مرد نامحرم شکل نگیرد؛ زیرا پرونده های قضایی حاکی از آن است که هرگونه هنجارشکنی در این رابطه ممکن است به خیانت، تجاوز، قتل های ناموسی، شکست های عشقی، وابستگی ها و دلبستگی های نامتعارف و ... منجر شود.
استاد شهید مرتضی مطهری معتقد است: اشتباه فروید و امثال او در این است که پنداشته‌اند تنها راه آرام کردن غرایز، ارضا و اشباع بی‌حد و حصر آن‌هاست. اینها فقط متوجه محدودیت‌ها و ممنوعیت‌ها و عواقب سوء آنها شده‌اند و مدعی هستند که قید و ممنوعیت، غریزه را عاصی و منحرف و سرکش و ناآرام می‌سازد. طرحشان این است که برای ایجاد آرامش این غریزه باید به آن آزادی مطلق داد، آن هم بدین معنی که به زن اجازه هر جلوه‌گری و به مرد اجازه هر تماسی داده شود. اینها چون یک طرف قضیه را خوانده‌اند، توجه نکرده‌اند که همان‌طور که محدودیت و ممنوعیت، غریزه را سرکوب و تولید عقده می‌کند، رها کردن و تسلیم شدن و در معرض تحریکات و تهییجات درآوردن، آن را دیوانه می‌سازد و چون امکان ندارد همه خواسته‌های بی‌پایان یک فرد برآورده شود، غریزه بدتر سرکوب می‌شود و عقده روحی به وجود می‌آید. به عقیده ما، برای آرامش غریزه، دو چیز لازم است یکی، ارضای غریزه در حد حاجت طبیعی و دیگری، جلوگیری از تهییج و تحریک آن.
پی نوشت
۱. بحار الانوار، ج ۷۳، ص ۳۶۳.