سلام مجددفرمودید:« بنابراین از کثرت گناه نباید دچار سرخوردگی و ناامیدی شد که یاس از رحمت خدا از بزرگترین گناهان کبیره بعد از شرک به خداست» مخالفم، زیرا ناامیدی حالت روانی و خلقی هست که آدم قادر به فراموش کردنش نیست. در متن نوشته شده بود:« نماز بدون حضور قلب قبول نیست؛ صحیح است، یعنی به تو نمی گویند چرا نماز نخواندی، اما قبول نیست یعنی تو را به جایی نمی برد، خاصیتی برای تو ندارد» یعنی نماز ماها و مردم کاری از پیش نمی برد؟؟
در متن ارسالی، ابتدا از ربوبیت گفته شد که به نظرم کار ما ها نیست، به خدا نمی شود.
بعد درمورد صحت نماز و روزه گفته شد و خود من جزو کسانی هستم که امورات عملی دین مثل نماز، روزه، حج، و... قبول ندارم. حق هم دارم. درک اهمیت این موارد فقط در رسیدن به ربوبیت است و ما هم که نمی توانیم به ربوبیت برسیم.
همچنین در آخر گفته شد عبودیت باید برای خدا باشد، نمی گویم محال است، ولی قبول کنید هیچ راهی وجود ندارد که انسان همه کار هایش را برای خدا بکند.

با تشکر.مشهور است :فرشته از شیطان پرسید:
قویترین سلاح تو برای فریفتن انسانها چیست؟
شیطان گفت :
به آنها میگویم
«هنوز فرصت هست.»
شیطان پرسید :
قدرتمندترین سلاح تو برای امید بخشیدن به انسانها چیست؟
فرشته نیز گفت:
به آنها میگویم
«هنوز فرصت هست.»
و اینکه بجز امید هیچ دستاوردی برای بشریت وجود ندارد . تمام اعمال خوب با توفیق و امکانات الهی است .

انسان می بایست آگاهی و معرفت و یقین و به تبع دلسپردگی و ایمان و تلاش برای افزایش آنها که سرنوشت دنیا و زندگی ابدی او بدانها وابسته است را فدای ناراحتیها و افسردگی ها که عمومی است و همیشه بوده و برای همه هم هست، نکند. دوای درد ناامیدی، معرفت و ایمان و توکل و اعتماد به قدرت نامتناهی است که دارای مراتب و درجات است. همه انسانها دارای معرفت و گرایش فطری به خدا، و اکثر آنها دارای مرحله ای از علم و خودآگاهی و خداآگاهی و ایمان و محبت به خدا و در نتیجه مرحله ای از اعتماد و توکل و امید به خدا هستند؛ هر چند بخاطر مشکلات زندگی و روزمره گی و سُکر طبیعت و حجاب نفس دچار حس غربت از منبع انس و کمال و افسردگی ناشی از آن، یا خدای ناکرده کفر و الحاد شوند. بنابراین بسیاری از انسانها در عین افسردگی روانی اما خدا را فراموش نمی کنند و انرژی از دست رفته یا ضعیف شده خود را در پرتو تکیه به حضرت حق در می یابند. نمونه های روشن آن اولیای الهی و مردمان صالح و مومن وشهدای راه حق هستند که علی رغم مشکلات زندگی و نگرانیها و خستگی‌ها از خدا نبریده، بلکه ساعت به ساعت در اثر صبر و توکل به ساحت قرب او نزدیک تر شدند.
نکته دیگر آنکه ترک نماز و واجبات بخاطر احساس ناامیدی و عدم قبولی آنها از مکائد شیطان است که قدم به قدم انسان را دچار بی اعتقادی و الحاد و کفر می کند که ریشه آن در جحد و انکار و لجبازی با خود و خدای خود دارد، و ثمره ای جز بی هدفی و پوچگرایی و خدای ناکرده انتحار ندارد.
اگر ابتدا خالصانه و با نیت صادق و صالح و برگشت به خدا با انجام واجبات و تقوای عام شروع کنیم و از خداوند درخواست مراتب بالای تقوا را نماییم و به او روی آوریم و محرمات را انجام ندهیم که ترک محرمات اهمیتش از انجام واجبات بیشتر است، به مراتب بالای تقوا و ورع رسیده و به مرحله عبودیت و ربوبیت می رسیم.