همه مراجع: غیبت آن است که پشت سر مسلمان عیب پنهان او گفته شود ولی انتقاد و نقد، یعنی بررسی و تمیز دادن خوب از بد، انتقاد از نامزدهاى انتخاباتى در صورتى که در مقام مشورت براى رأى دادن به آنها باشد اشکال ندارد، ولى باید صفات و نقاط ضعفی را که مربوط به حوزه فعالیت او است، بیان نمایند، اما توهین، تحقیر و تهمت نسبت به مؤمن، حرام است.[۱]

 همه مراجع: غیبت آن است که پشت سر مسلمان عیب پنهان او گفته شود ولی انتقاد و نقد، یعنی بررسی و تمیز دادن خوب از بد، انتقاد از نامزدهاى انتخاباتى در صورتى که در مقام مشورت براى رأى دادن به آنها باشد اشکال ندارد، ولى باید صفات و نقاط ضعفی را که مربوط به حوزه فعالیت او است، بیان نمایند، اما توهین، تحقیر و تهمت نسبت به مؤمن، حرام است.[1]
تبصره: غیبت مربوط به مسایل زندگى شخصى است و انتقاد مربوط به مسایل کاری است. انتقاد غالباً با پیشنهاد همراه است، انتقاد را می‌توان جلوی روی فرد گفت اما غیبت را اغلب نمی‌توان گفت.
 غیبت غالبا به خود فرد برمی‌گردد ولی انتقاد به فعل فرد برمی‌گردد، غیبت شخصیت فرد را در نزد مستمع و شنونده پائین می‌آورد ولی انتقاد فعل شخص را بررسی می‌کند، انتقاد باعث پیشرفت و غیبت باعث سقوط می‌شود.
پی نوشت:
[1]. خامنه‌ای، سایت، احکام ویژه انتخابات؛ مکارم، استفتاءات، ج1، س 1730 و‌557 و ج3، س 1635؛ صافی، 300 پرسش، ج2، س 274؛‌ بهجت، استفتاءات، ج 4، س‌6467 و 6468؛ فاضل، استفتاءات، ج1، س 980 و 981؛ مصباح المنیر، ج2، ص 620؛ جمهرة اللغة، ج2، ص 677؛ تاج العروس، ج5، ص 282