بر اساس مطالعات و بررسى هاى صورت گرفته در متون دینى مذاهب مختلف و باورها و اعتقادات اقوام و ملل جهان، اعتقاد به ظهور «منجى و مصلح جهانى» و باورداشت آینده اى روشن و مطلوب، عقیده اى عمومى و فراگیر است و اختصاص به یک یا دو مذهب ندارد.
تمامى ادیان ابراهیمى و بیشتر مذاهب موجود، معتقد و منتظر آمدن «نجات دهنده اى» در واپسین دوره از تاریخ هستند که در آن عصر طلایى، جامعه جهانى، آکنده از صلح و صفا، معنویت و نورانیت و قسط و عدالت خواهد بود. کاستى ها و دشوارى ها، زدوده شده و رذایل و ناراستى ها از بین خواهد رفت. انسان ها به مراحل بالاى کمال و تعالى معنوى و مادى دست یافته، از نعمت و برکات بى شمار بهره مند خواهند شد. مسئله عقیده به ظهور یک رهبر الهى و آمدن نجات دهنده اى در آخرالزمان، به قدرى اصیل و ریشه دار است که در اعماق دل ملّت ها و پیروان همه ادیان الهى و تمام اقوام و ملل جهان جا گرفته است تا جایى که در طول تاریخ بشریت، انسان ها در فراز و نشیب هاى زندگى، با یادآورى ظهور چنین رهبر مقتدرى، پیوسته خود را از یأس و ناامیدى دور کرده و در انتظار ظهور «مصلح موعود جهانى» در پایان جهان، لحظه شمارى مى کنند.
نام هاى موعود در بعضى از کتاب هاى ادیان و ملل مختلف چنین است :
1. «صاحب»، در صحف ابراهیم ؛
2. «قائم»، در زبور سیزدهم ؛
3. «قید مو»، در تورات به لغت ترکوم ؛
4. «ماشیح» (مهدى بزرگ)، در تورات عبرانى ؛
5. «مهمید آخر»، در انجیل ؛
6. «سروش ایزد»، در زمزم زرتشت ؛
7. «بهرام»، در ابستاق زند و پازند ؛
8. «بنده یزدان»، در زند و پازند ؛
9. «لند بطاوا»، در هزارنامه هندیان ؛
10. «خوراند» در جاویدان ؛
11. «خجسته» (احمد)، در کندرال فرنگیان ؛
12. «خسرو» در کتاب مجوس ؛
13. «پرویز»، در کتاب برزین آذر فارسیاب ؛
14. «فردوس اکبر»، در کتاب قبروس رومیان ؛
15. «کلمةالحق»، در صحیفه آسمانى ؛
16. «صمصام الاکبر»، در کتاب کندرال ؛
17. «بقیة اللَّه»، در کتاب دوهر ؛
18. «قاطع»، در کتاب قنطره ؛
19. «سوشیانس»، در کتاب زند و هومومن یس (زرتشتیان) ؛
20. «منصور» در کتاب دید براهمه ؛
21. «ایستاده» (قائم)، در کتاب شاکمونى ؛
22. «ویشنو»، در کتاب ریگ ودا ؛
23. «فرخنده» (محمد)، در کتاب وشن جوک ؛
24. «راهنما» (هادى و مهدى)، در کتاب پاتیکل ؛
25. «پسر انسان»، در عهد جدید (اناجیل) و... ر.ک : اسداللَّه هاشمى شهیدى، ظهور حضرت مهدى (از دیدگاه اسلام و مذاهب جهان)، (انتشارات مسجد جمکران، قم : 1380، ج اول)، ص 46و47..
البته اعتقاد به وجود «منجى موعود» (مهدویت) یک عقیده اصیل اسلامى است که ریشه قرآنى دارد و احادیث متواترى - به ویژه در منابع معتبر روایى شیعه - درباره آن وارد شده است.
به عبارت دقیق تر این باورداشت در بین اسلام و مذهب شیعه، ملموس تر، یقینى تر و روشن تر است و یکى از ارکان مهم اعتقادى آن به شمار مى رود. با این حال این حقیقت معهود و اندیشه اصیل، ریشه در کهن ترین آموزه هاى آسمانى و فرهنگ هاى بشرى دارد.
اسامی و القاب امام زماندر کلام معصومین(ع) عبارت است از :نورالاتقیاء* لسان الصدق* صاحب الغیبه* ولی الله* میزان الحق* صاحب الزمان* وارث* منصور* صاحب الرجعه* هادی* حجت* صاحب العصر* منتقم* حق* صالح* منتظر* حجاب* صاحب الامر* موعود* برهان الله* طاب التراث* عالم* صاحب* عدل* قائم* غوث* جوارالکنس* ضیاء* غایب* غایه القصوی* خلیل* فجر* باسط* منان* مدبر* مامول* مومّل* نورآل محمد(ص)* نجم* بلدالامین* بقیه الانبیاء*تالی* حاشر* لواءاعظم* خازن* صمصام الاکبر* عین* یعسوب الدین* جابر
برای مطالعه بیشتر ر.ک : مهدویت ( پیش از ظهور ) ، رحیم کارگر ؛ نشر معارف
نظرات