آیا امام حسین (ع) سه فرزند به اسم علی داشت یا فقط دو فرزند به اسم علی اکبر(ع) و علی اصغر(ع)؟

توجه شما را به مطالب زیر جلب می نمایم:علی‌بن‌الحسین مشهور به «علی اکبر»بنابرنقل مشهور، علی، ملقّب به «اکبر»، بزرگترین پسر امام حسین (علیه السلام) به شمارمی‌آید.امام سجاد (علی اصغر)برخی از مورخان و علمای رجال شیعه، علی اکبر(جوان شهید شده) را «اصغر» و امام سجاد† را «اکبر» دانسته اند[2]، امّا در مقابل، بسیاری از نسب‌شناسان و مورّخان متقدّم و متأخّر، علی اکبر را بزرگ تر دانسته اند و از امام سجّاد† به «علی اصغر» یاد کرده اند،[3] چنان که سخن امام سجاد† در مجلس یزید و ابن‌زیاد نیز که برادرش علی را بزرگ‌تر از خویش شمرده مؤیّد همین دیدگاه می‌باشد.[4]عبدالله (ما امروزه از وی به علی اصغر یاد می کینم)فُضَیْل‌بن‌زَبیر (از اصحاب امام باقر† و امام صادق†) به صراحت نام او را عبدالله ضبط کرده است.[5] مورّخان و رجال شناسان بعدی همانند محمد‌بن‌حبیب بغدادی،[6] بلاذری،[7] ابونصر بخاری،[8] ابوالفرج اصفهانی،[9] طبرانی،[10] قاضی نعمان مصری،[11] بلعمی،[12] شیخ مفید[13]€(که بیشترین گزارش عاشورا را از ابومخنف نقل کرده است) و به پیروی او، طبرسی[14] و شیخ طوسی،[15]به صراحت نام او را عبدالله نوشته اند. بسیاری از منابع متأخر نیز، این طفل را به همین نام یاد کرده اند.[16][2].شیخ صدوق، الامالی، مجلس30، ص226؛ شیخ مفید، الإرشاد، ج2، ص114و135؛ شیخ طوسی، رجال‌الطوسی، ص102.[3].ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ج5، ص211؛ بَلاذُری، انساب الاشراف، ج3،ص361- 362 و 411؛ دینوری، الاخبار الطوال، ص382؛ یعقوبی، تاریخ الیعقوبی،ج2، ص 246-247؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج5، ص446. [4].طبق برخی اسناد این گفتگو در کوفه میان امام سجّاد† و ابن‌زیاد واقع شده است. (طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج11، ص630؛ ابن‌کثیر،البدایة والنهایة، ج8، ص211)؛ لکن برخی گفته اند در شام نیز زمانی که اسرا را  نزد یزید بردند، یزید علی‌بن‌الحسین† را طلبید و خطاب به آن حضرت گفت: نامت چیست؟ امام سجّاد† پاسخ داد: علی‌بن‌الحسین†، یزید گفت: آیا خداوند علی‌بن‌الحسین† را (درکربلا) نکشت؟ حضرت فرمود: من برادری بزرگتر از خود داشتم که شما او را به قتل رساندید. (ابوالفرج اصفهانی، مقاتل‌الطالبیین، ص120).[5] . فُضَیْل‌بن‌زَبیر کوفی اسدی، تَسْمِیَةُ مَنْ قُتِلَ مَع الحسین†، فصلنامه تراثنا، شماره 2  ، 1406ق، ص 150.[6] . کتاب المحبر، ص 491.[7] . بَلاذُری، انساب الاشراف، ج 3، ص 407. [8] . ابونصر سهل‌بن‌عبدالله بخاری، سر السلسلة العلویة، ص 30. [9]. مقاتل‌الطالبیین، ص89-90.[10] . سلیمان‌بن‌احمد طبرانی، المعجم الکبیر، ج3، ص 103.[11] . شرح الاخبار، ج3، ص177.[12] . ابوعلی بلعمی، تاریخنامة طبری، ج 4، ص710.[13]  . الإرشاد، ج2، ص108 و 135 و همو، الاختصاص، ص83 . [14] . إعلام الوَریٰ بأعلام الهُدیٰ، ص243.[15] . رجال‌الطوسی، ص 102.[16] . ‌طبرسی، الاحتجاج، ج2، ص 101؛ ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ج2، ص570؛ سید‌‌بن‌طاووس، الاقبال بالاعمال‌الحسنة فیما یعمل مرةفی السنة، ج3، ص 74؛ سبط‌بن‌جوزی، تذکرة‌الخواص، ص 254؛ حمید‌بن‌احمد‌بن‌مُحَلّیٰ، الحدائق الْوَردِیَّة فی مناقب الائمة الزیدیّة، ج 1، ص 201 و 208؛ ابن‌نما حلی، مثیرالاحزان، ص70 ؛ احمد‌بن‌عبدالوهاب نویری، نهایة‌الارب فی فنون الادب، ج20، ص 286 و289 ؛ شمس‌الدین ذهبی، تاریخ الاسلام، ج5، ص 21؛ ابن‌کثیر دمشقی، البدایة و النهایة، ج 8 ، ص 203 و 206؛ ابن‌صباغ مالکی، الفصول‌المهمة، ج2، ص852.